‘Als de pijn diep was, zul je deze vele malen moeten loslaten.’ – Yung Pueblo
Verstrikt
De afgelopen periode raakte ik opnieuw verstrikt in een dynamiek die ik zo goed ken van thuis. Ik zag het gebeuren en kon het niet voorkomen. Waar ik vroeger tussen mijn ouders kwam te staan. Waar ik probeerde te fixen, sussen om ruzie, escalatie te voorkomen, doe ik nu precies hetzelfde. Ik ben alleen nog maar bezig met hoe zij zich voelen. Wat ik voel kan ik niet langer voelen.
Ondertussen schreeuwt mijn lijf het uit van de pijn. Ben ik doodmoe en kan ik niet meer slapen. Mijn alarmsysteem draait overuren. Waar ik vroeger door was gegaan als mijn lichaam NEE zegt keer ik nu naar binnen om te luisteren.
Kindpijn
Langzaam verbind ik mijn adem en zak in mijn lijf. Begeleid door muziek vind ik de weg terug naar mezelf. Een diepe snik, tranen die ontdooien. Ik ontmoet het meisje in mij dat al zo vroeg haar plek en zichzelf moest verlaten.
Een deel van mij denkt: ‘is het nu nog steeds niet klaar, moet ik hier nu weer langs?’ Tegelijkertijd besef ik dat het leven je steeds opnieuw herkansingen geeft om je kindpijn te doorvoelen en helen.
Of zoals Yung Pueblo het zo mooi zegt: ‘als de pijn diep was, zul je deze vele malen moeten loslaten.’
Illustratie: Sara Riches