Het onderzoeken van mijn eigen daderenergie. Deze oefening, tijdens de traumaopleiding ‘In wezen ben je heel gebleven’, roept meteen weerstand op. Het is spannend en ik weet dat ik er dan juist naar toe mag gaan.
Schaamte
Als ik op mijn overlevingsdeel, daderenergie sta voel ik me heel moe. Daarnaast voel ik een enorme schaamte. De tranen rollen over mijn wangen. Ik zie voor me hoe ik kan ‘ontploffen’, me uitleef richting de mensen waar ik het meeste van hou. Hoe ik het probeer te voorkomen en mijn boosheid inslik net zolang totdat de emmer overloopt. En hoeveel energie dit kost, hoe moe ik ervan wordt.
Schuld
Vanuit mijn gezonde deel, in het hier & nu, maak ik contact met het traumadeel, de pijn die eronder zit. Ik voel dat ik er niks aan kon doen, dat het niet mijn schuld was dat mijn vader niet kreeg wat hij verwachtte van mijn moeder. Dat hij dat niet op mij af had mogen reageren. Naast pijn en verdriet voel ik ook boosheid, woede richting hem. Het helpt om hardop uit te spreken wat ik van hem vind. Het zorgt ervoor dat ik uit de verstrikking kom, ik voel meer zachtheid naar mezelf.
Afgrenzende woede
Het is bevrijdend om mijn woede toe te laten. Ik ervaar dat het ook gezond is om boos te zijn, woede te voelen. Dat ik deze woede nodig heb om af te grenzen. En dat er een verschil is tussen overleven, ‘ontploffen’, om zich heen slaande woede en gezonde, afgrenzende woede.
Traumareactie
Daderenergie gaat over hoe je jezelf uitleeft naar buiten, je omgeving, de ander. Het is een traumareactie die ervoor zorgt dat je de pijn niet hoeft te voelen. Het heeft je geholpen te overleven én je doet iets in de verbinding.
Onderscheid maken
Het bewust worden van je daderenergie en het besef dat dit een traumareactie, overlevingsstrategie is, het toelaten van je pijn, er woorden aan geven helpt om onderscheid te kunnen maken tussen wat overleven is en wat gezond is. Hierdoor ontstaat ruimte om te kiezen.