Ik zit in een café koffie te drinken. Naast mij zit een man, een beetje ineengedoken, met een flesje bier. De geur van het bier is sterk en indringend.
Gevangen voelen
Ik voel afkeer, ben misselijk en gedachten buitelen over elkaar heen. ‘Ik wil weg, ik moet weg’, overheerst. Als ik om me heen kijk zie ik dat er geen plek is. Ik voel me gevangen en kom niet in beweging. Iets in mij voelt zich schuldig naar deze man. Dat ik hem afwijs. Opgelucht haal ik adem als hij zijn biertje oppakt en wegloopt.
De sterke geur van het bier, de houding van de man, zijn energie brengen me thuis. Waar het normaal was dat er altijd kratten bier en flessen wijn waren. Als het op was, moest het zo snel mogelijk aangevuld worden. Elke dag werd er gedronken, vaak al vroeg op de dag. Als ik er iets van zei, en dat deed ik, dan kreeg ik een sneer. Het woord ‘alcoholist’, werd weggewuifd want het waren maar een paar flesjes per dag.
Alcohol als hulpbron
Inmiddels kan ik milder kijken en zie ik dat alcohol een hulpbron was om de pijn die er was niet te voelen. Door te verdoven lukte het om staande te blijven en door te gaan. Om de volgende dag weer op te staan, naar het werk te gaan en de lasten te kunnen dragen.
Waar ik het altijd als normaal heb gezien, zo was het nu eenmaal, besefte ik me pas veel later wat de impact is geweest en hoe onveilig ik me heb gevoeld.
Lichaam heeft alles opgeslagen
Hoe mijn lichaam alles heeft opgeslagen, ook wat mijn hoofd vergeten is.
En dat wat ooit een normale reactie was op een abnormale, dreigende situatie nu een ‘abnormale’, te heftige reactie is geworden op een normale, ongevaarlijke situatie.
Herkansing om te voelen
Elke keer weer ben ik verrast dat een geur, geluid, beeld, ervaring in het heden je terug kan brengen naar het verleden.
Waarmee je een herkansing krijgt om te voelen en te (h)erkennen hoe het was. En jezelf de veiligheid kunt geven die je gemist hebt.