‘Was het een thuis?’ Het blijft lang stil voordat ze antwoordt: ‘ik had een huis en eten. Verder was er weinig contact, er werd niet echt naar me om gekeken.’ Het lijkt haar niet te raken. Het klinkt alleen?’ ‘Ja, ik was altijd alleen, nog steeds eigenlijk’, zegt ze met een lichte zucht.
Leegte en eenzaamheid
Voor het eerst is er (h)erkenning voor het gevoel van leegte en eenzaamheid dat ze zo goed kent, maar niet kan verklaren. Het is pijnlijk en verwarrend want er waren ook fijne dingen. Ze mocht doen wat ze wilde, er was een grote tuin, ze gingen elk jaar op vakantie.
Als je terugdenkt aan je kindertijd kun je gevoelens van dankbaarheid én verdriet ervaren.
Materiële en emotionele behoeften
Als kind heb je twee verschillende behoeften: emotionele en materiële. Om je veilig en gezien te voelen is voldoende aandacht voor beide nodig. Materiële dingen zoals: een nieuwe jas, vakanties, je studie die betaald wordt, kunnen je emotionele emmer niet vullen.
Je emotionele emmer wordt gevuld als je gevoelens erkend worden, je excuses ontvangt als je gekwetst bent. Er een veilige persoon is waar je jouw verdriet, woede of frustratie kunt uiten. Als er wordt gezegd: ‘Ik hou van je.’ En als er aandacht is in plaats van afleiding.
Rouwen
Rouwen om wat je gemist hebt betekent niet dat je je ouders verraadt. Het betekent niet dat je ze aanvalt of onaardig bent. Ook al kan dit wel zo voelen. Het betekent dat je jezelf toestemming geeft om jouw ervaring te erkennen.
Grenzen stellen
De eerste stap bij het stellen van grenzen is (h)erkennen wat je nodig hebt en geloven dat je het waard bent. Alleen dan kun je de overtuiging en het vertrouwen krijgen die nodig zijn om een grens te stellen die je behoeften beschermt.
Illustratie: Anuk Art