Zo klein
Afhankelijk
Op het randje
Van de dood
Niemand die je ziet
Niemand die je helpt
Geen kracht
Om te vechten
Geboren te worden
Stil zijn
Niet bewegen
Adem inhouden
Geen honger voelen
Wachten
Tot iemand je ziet
Je eruit haalt
Weg van het donker
Vol in het licht
Trauma
Bij trauma splitsen we een deel van ons zelf af om te overleven. Al vroeg in mijn leven besloot ik onbewust geen honger te voelen. Ik stond er eigenlijk nooit bij stil, dacht dat het kwam omdat ik hard werkte en geen tijd nam om stil te staan, te voelen. Tot mijn trauma opleiding ‘In wezen ben je heel gebleven’ bij Gwen Timmer.
Afgesplitste deel
Op de vraag wat splitst je af hoor ik mezelf ‘honger’ zeggen. Nadat ik een resonant heb gekozen voor mijn afgesplitste deel begint het zelfonderzoek. Via het afgesplitste deel kan ik weer contact maken met de traumatische, overweldigende gebeurtenis en voorzichtig het verdriet toelaten.
Twee weken te laat, de navelstreng bijna door en nauwelijks vruchtwater. Hierdoor kreeg ik waarschijnlijk te weinig voeding.
Zenuwstelsel
Als een baby honger heeft zorgt het sympathische zenuwstelsel ervoor dat hij gaat bewegen, huilen, schreeuwen. Behalve voor de geboorte, dan gaat de voorkeur naar het parasympatische zenuwstelsel om te overleven. Deze zorgt ervoor dat de levensenergie laag gehouden wordt, de ademhaling oppervlakkig is en honger ingehouden wordt om het vol te houden.