‘Je bent verdoofd ter wereld gekomen.’
‘Je hoeft niet alles op te schrijven, voel maar’, zegt Anna Verwaal vriendelijk als ik aangeef dat het te snel gaat.
Snel overweldigd
‘Kan het dat je eerst met een vacuüm en tang gehaald bent en daarna teruggeduwd?’, vraag ik als we het over bevallingen hebben. ‘Ja, dat kan, ik snap nu wel dat het te snel voor je gaat.’ ‘Ik raak snel overweldigd,’ zeg ik zacht.
Ook de volgende dagen voel ik me onrustig. De grote groep, de informatie, de beelden. Het raakt me en ik voel dat het veel is. Regelmatig zoek ik de veiligheid van mijn boekje. Als ik schrijf komt het minder binnen, hoef ik het niet te voelen.
Welkom
In de avond verblijf ik in een heerlijke pipowagen in een appelboomgaard, waar ik me even terug kan trekken en tot rust kom. Ik voel me welkom.
Als ik terugdenk aan deze dagen is er één zin die door blijft werken: ‘Je bent verdoofd ter wereld gekomen.’ Nadat geprobeerd is me te halen met een tang en vacuüm volgde een keizersnede, waarbij mijn moeder volledig verdoofd was. Mijn vader mocht niet aanwezig zijn.
De impact van hoe ik welkom ben geheten komt terug in het snel overweldigd zijn, regelmatig het gevoel hebben dat ik in een soort mist leef en moeite met landen in mijn lijf. Mijn woord over wat ik hoop te vinden tijdens de workshop ‘From Womb to World’ was ‘landen’ besef ik me nu ik dit schrijf.
Ontdooien
Ik had mijn boekje nodig omdat het binnen laten komen te groot, te eng was. Door ermee te zijn, alleen, in stilte ontdooien de tranen beetje bij beetje voor het baby’tje, het meisje, de vrouw die al zo vroeg in haar leven overweldigd was en ‘gescheiden’ van haar moeder.
Hulpbron
Als ik kijk naar mijn persoonlijke reis realiseer ik me dat deze precies gaat zoals deze moet gaan. Ik land steeds meer in mijn lijf, durf te voelen, te zijn met wat is. Waarbij het schrijven een hulpbron is zodat ik het gedoseerd, in mijn tijd en tempo kan voelen.
Hoe was jouw reis van conceptie tot geboorte? Hoe was jouw welkom?