‘Kinderen die opgegroeid zijn met oordelen en kritiek stoppen niet met geloven in hun ouders. Ze stoppen met geloven in zichzelf en denken dat er iets mis met ze is en dat ze niet goed genoeg zijn.’ ~ Emmylou Seaman
Afhankelijk van je ouders
Als kind ben je afhankelijk van je ouders. Je wilt niets liever dan dat het goed met ze gaat en dat ze van je houden. Je hoort en ziet alles en voelt feilloos aan wat je moet doen en laten om geliefd te worden, veilig te blijven en erbij te horen.
Veel kritiek, harde stemmen en afwijzing brengen je veiligheid in gevaar. Want wat als je ouders niet meer van je houden? Als kind ben je loyaal aan je ouders en heb je geen andere keuze dan hen vertrouwen. En is er een grote kans dat je onbewust de conclusie trekt dat het aan jou ligt, dat het jouw schuld is, dat je niet goed gevoeg bent.
Kritische stem
Wat ooit de kritische stem van je ouders was, is nu jouw innerlijke stem, criticus geworden. Liever wijs je jezelf af dan dat een ander het doet.
Hiermee is je innerlijke criticus een effectief beschermingsmechanisme geworden. Het zorgt ervoor dat je de pijn van de afwijzing nooit meer hoeft te voelen.
Herkenbaar? Je mag je innerlijke criticus verwelkomen, bedanken en voelen waar je bang voor was, bent. Vanuit daar ontstaat ruimte om vertrouwen er naast te zetten en te oefenen met lief zijn voor jezelf.
Elke dag een keuze
Want er is maar één iemand die je nooit in de steek laat en dat ben jezelf. Word je bewust van hoe je tegen jezelf praat. Is het liefdevol, is het goed voor jou? Je hebt elke dag een keuze om jezelf een andere boodschap te geven. Je bent het waard.