Liever alleen
zegt ze
met een rechte rug
en een zekerheid in haar ogen
die elk moment
kon omslaan
In het tegendeel.
Ze houdt zich sterk
door niet te missen
wat ze mist
Door niet te verlangen
wat ze verlangt
Door niet te dromen
waarvan ze droomt
Liever alleen
zegt ze
zacht
Met woorden
die verleiden
En met ogen
Die ontwijken.
Ik doe het wel alleen
Deze prachtige tekst van Stef Bos komt recht mijn hart binnen. Omdat het een beweging is die ik zo goed ken. Als iemand dichtbij komt, ik geraakt wordt trek ik me terug en is mijn eerste gedachte: ‘ga weg, ik doe het wel alleen, ik heb je niet nodig.’ Terwijl diep van binnen een stemmetje roept: ‘kom terug, hou me vast.’
Als je bent opgegroeid in een gezin waar veel spanning was, ouders afwezig waren of emotioneel niet beschikbaar, bereikbaar dan was het als kind vaak de beste oplossing om niet tot last te zijn, je groot te houden, jezelf te ‘redden.’ Zodat je de pijn, het verdriet, de eenzaamheid niet hoefde te voelen.
Oude pijn
Ook al ben je inmiddels volwassen nog steeds kun je in het dagelijkse leven, je relaties geraakt worden in je ‘oude’ pijn, het gemis. En voor je het weet doe je wat je toen deed om te overleven, je veilig te houden.
Herken je dit? Sterk willen zijn omdat je dat zo kent. Met een diep verlangen naar steun.
Bewustwording
De eerste stap is je bewust worden van het herhalende patroon zodat je het gaat herkennen. Als je erin ‘schiet’ helpt het om rust te nemen, in te checken bij jezelf en te onderzoeken wat je raakt en waar je het van kent. Door het gevoel ‘thuis’ te brengen kun je voelen, jezelf kalmeren, geven wat je nodig hebt. Zodat er ruimte ontstaat om te delen en de steun aan te nemen die er voor je is.