Het is mijn schuld
Dat je geen carrière kon maken
Dat je ziek bent geworden
Het is mijn schuld
Dat je diep onder de dekens kruipt
Dat je je niet goed voelt
Het is mijn schuld
Dat je het licht niet meer ziet
Dat je er niet uit komt
Het is mijn schuld
Dat er geen eten is
Dat papa boos wordt
Het is mijn schuld
Dat er ruzie is
Dat mijn broertje verdrietig is
Ik kon er niks aan doen, het was te groot en ik te klein
Het is niet mijn schuld
Verbinding met je ouders
Als het niet goed gaat met je ouders of als je als kind niet genoeg liefde, aandacht en geborgenheid ontvangt, geef je jezelf vaak onbewust de schuld. Je grootste angst als kind is om de verbinding met je ouders te verliezen en alleen achter te blijven. Je zult er daarom alles aan doen om dit te voorkomen en ervoor te zorgen dat het hen goed gaat. Ook al betekent dit dat je jezelf moet verlaten en afwijzen.
Schuld en schaamte
De gevoelens van schuld en schaamte die al vroeg in je leven zijn ontstaan kunnen nog tot ver in je volwassen leven en relaties doorwerken.
Je denkt dat het vast aan jou ligt als het niet goed gaat op je werk of in je relatie met je partner of kinderen. Dat je te veel bent, niet goed genoeg bent, dat er vast iets mis is met jou. Voor je het weet zeg je ‘sorry’ en ga je je best doen om de boel te redden of te fixen. En neem je de verantwoordelijkheid daarvoor op jouw schouders.
Herkenbaar?
Neem tijd om stil te staan bij je gevoelens van schuld en schaamte. Zijn ze passend bij nu of is het een meisje of jongetje dat te klein, te groot moest zijn?
Als dit zo is neem dit kleintje dan onder je vleugels en geef haar de liefde en veiligheid die zo nodig was en die je nu, als volwassene, aan jezelf kunt geven.
Schilderij: Lucy Campbell