Nog maar 26 jaar is ze als ze in mijn leven komt. We zijn net verhuisd van het Oosten naar het Zuiden van het land. Weg van mijn vertrouwde omgeving en mijn beste vriendinnetje. Mama gaat niet mee naar ons nieuwe huis, ze wordt opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Papa heeft het druk met zijn nieuwe baan. Ik ben 10 jaar, in de war, verdrietig en alleen.
Veilige haven
In de chaos van mijn leven is deze jonge vrouw mijn veilige haven, mijn anker, mijn houvast. Ze vangt ons op als we uit school komen met warme thee en iets lekkers. Ze zorgt dat er eten is zodat we met de oppas kunnen eten als papa bij mama op bezoek is. Voor mij is ze mijn moeder. De moeder die ik zo mis.
Tegen de regels in, ‘het is niet de bedoeling dat kinderen zich hechten’, blijft ze twee jaar. Ook het geven van cadeautjes is, om dezelfde reden, niet de bedoeling. Met Sinterklaas geeft ze me een lijstje met de eerste letter van mijn naam erin, zelf geborduurd. Een bijzonder moment, ik voel me speciaal, gezien en geliefd. Dat ze dit voor mij doet terwijl het eigenlijk niet mag.
Trip down memory lane
Als we tijdens de ‘trip down memory lane’ langs haar huis rijden roept mijn zoon enthousiast: ‘ik wil haar zien.’ Ze woont er al 10 jaar niet meer, maar de nieuwe eigenaar laat ons een foto van haar huis zien op Google Maps, het nummer weet hij niet.
‘Ze is het’, roept mijn zoon blij als de deur opengaat. Negenendertig jaar later ontmoet ik de vrouw die zo belangrijk voor me was. Het is wat ongemakkelijk en niet het warme weerzien waar ik ergens op had gehoopt, maar ik ben blij dat ik haar kan bedanken dat ze er voor me was toen ik het het hardste nodig had.
Secure base
Voor mij is zij één van de belangrijkste ‘secure bases’ in mijn leven. Een securebase is een persoon, of een plaats, gebeurtenis, ervaring, doel of object dat een gevoel van bescherming, veiligheid en zorg verschaft (‘caring’). Het biedt een bron van inspiratie en energie voor uitdaging, onderzoek, het aangaan van risico’s en het zoeken van nieuwe uitdagingen (‘daring’). [Kohlrieser, Goldsworthy & Coombe, 2012]